Schateiland

We begraven onze schatten, liever dan ze te bewaren alsof het onze kinderen waren. De natuur vermaakt zich ook wel zonder ons: langs de hemel scheert een wolk, nerveus en anoniem bevolken vliegen de tuintafel, bij de heg probeert een

Maleficio

Piazzetta De leeuw Tot zover. Hoger val ik niet. Mijn vleugels blijven aardewerk. Het water wast. Paleis en kerk, toren, strijkjes, restaurants vergaan tot woelig zeegezicht. Ik wiek en blijf in evenwicht. * * * Palazzo Vendramin-Calergi De toerist Nachtelijk

De fusilladeplaats

Hier duurt in brons de fusillade en speuren honden in het gras. Vanavond gaat een man verlaten het perk, de dorre rozen langs. Wind verwart zijn natte haren. Zijn mond blaast ijle wolkjes af. Een cavalerie van oud papier komt